De wekker ging af om 6 uur. Want om 7 uur zouden ze ons komen oppikken. Omdat we veel gerief bij hadden, hadden ze een taxi voor ons geregeld. Het regende echt pijpenstelen, het leek hier even op België. We kropen met 6 in een autootje dat niet groter was dan een Clio’ken. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Mwanga. Het schooltje ligt in het midden van de brousse tussen 2 dorpjes. In de huisjes in deze dorpjes steek je bij ons nog
geen varken of Gaia zou komen klagen. De vorige keer waren wij de eerste blanken die hier ooit waren geweest dus nu hadden we weer veel bekijks. Het ontvangst was ook weer zeer hartelijk. Ze namen ons mee naar een klaslokaal en zeiden dat we mochten starten. We keken naar elkaar van: willen die nu dat we theorie geven? Ik stelde subtiel voor dat we eigenlijk echt sport buiten wilden geven en geen sporttheorie. Dit waren ze hier niet gewoon, aan sport wordt enkel buitenschools gedaan. Het was gelukkig gestopt met regenen. We namen de eerste klas mee naar buiten en we speelden verschillende spelletjes zoals dikke Bertha, tikkertje slinger, king of the hill, overtrekkertje en nog veel meer. Ze amuseerde zich rot en wij natuurlijk ook. Het was ook de eerste keer dat de meisjes en jongens samen mochten spelen, vertelden ze ons. Na een 3 kwartier wisselden we telkens van klas want in een klas zit telkens een 100-tal leerlingen. Gelukkig hadden we vandaag ook de hulp van Kaat. Ondertussen was de temperatuur weer gestegen boven de 30 graden. Ook gaven we enkele simulaties van sporten zoals Chinese voetbal, rugby, korfbal en voetbal. ’s Middags was er een voetbalwedstrijd gepland tussen de leerlingen en leerkrachten en natuurlijk verwachtten ze dat ook wij meededen met de leerkrachten. De leerlingen vroegen of we hen niet wat tactiek konden bijleren zodat ze zeker van ons zouden winnen. Buiten dat ik tot men 15de of zoiets gesjot heb, weet ik bitterweinig van voetbal. Bob daarentegen heeft zelfs nog in 2e klas gevoetbald dus als er 1 iemand is die het perfect kan uitleggen is hij het wel. Heel vreemd was dat ze gewoon een klaslokaal ontruimden en uit alle klassen de voetballers gingen halen. De wedstrijd van vanmiddag was precies de finale van een wereldbeker, heel de school keek er naar uit. Tijdens de les van Bob zat ik geboeid mee te luisteren want ook voor mij was dit volledig nieuw. Kaat vond het iets minder interessant en zij maakte van het moment dan weer gebruik om wat bij te slapen. Rond 2 uur mochten alle leerlingen naar huis om zich klaar te maken voor de wedstrijd. Rond 3 uur trokken we naar het voetbalveld, allee het is meer een patattenveld maar voor Afrikaanse standaard was het nog niet zo slecht. We startten zoals normaal voor Afrika een 3 kwartier later dan was gepland. Ondertussen was het al rond gegaan dat er 2 muzungi’s (blanken) meededen. Al snel stond het hele dorp rond het veld (+/- 200 man). We gingen met 0-6 “den boot in”. De leerkrachten konden niet zo goed voetballen, allee ik was zelf bij de betere dus dat wil al iets zeggen. De leerlingen daarentegen waren de beste voetballers dat we al gezien hadden in Tanzania en ondertussen hebben we al heel wat ploegen gezien. Ook de sfeer naast het veld was geweldig. De jongeren vonden het natuurlijk geweldig dat ze hun leerkrachten konden inmaken. Je moet weten dat leerkrachten de kinderen hier slaan als ze iets fout doen. Dus op deze manier zagen de leerlingen hun leerkrachten zelden of nooit. Na de wedstrijd feliciteerden Bob en ik de leerlingen en zeiden we dat we nog geen enkele ploeg hadden gezien die zo goed samen speelde. Ondertussen stond heel dat dorp rond ons. Dan moesten we zoals echte Celebrities met iedereen op de foto.
Ondertussen was het al half 7 en moesten we nog een uur op de dala dala zitten en die kwam maar niet. Om 7 uur was hij er eindelijk. Omdat we veel te laat waren om te eten besloten we na zo’n vermoeilende dag ons eigen eens te verwennen. We namen een Hollandse douche (deo douche) en gingen met ons 3’tjes naar het Lake Tanganica Hotel. We aten er een pizza en dat smaakte ongelofelijk. De rijst komt mijn oren hier al wat uit. Ook zijn we na een maand voor de eerste keer nog eens naar een wc kunnen gaan met een wc-bril. We zijn hier content met kleine dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten