Dag 33 / 09-03-2013

Vandaag is onze promotor Katrien jarig. We hadden via de man van Katrien de sleutel gekregen zodat we haar huis konden versieren. We trokken met heel de bende buiten Jeroen want die voelde zich wat misselijk (hoe zou dat toch komen?) naar Katrien haar huis. Ze was zeer hard geschrokken toen plots 14 man uit de gang sprong. We aten een stukje taart en we toostten op haar gezondheid. Amber heeft ook nog gauw de tuin van Katrien opnieuw bemest, tot 3 keer toe. Bob en ik hadden nog wat gerief nodig van de markt dus we hielden een taxi tegen. Maar ook Didi, Kaat, Stien en Maxime moesten naar de markt. Dus ook zij sprongen in de taxi. Ik zat vooraan op Bob zijn schoot en tussen ons en de achterbank Didi. De rest zat op de achterbank. Toen we de eerste bocht indraaiden, zagen we in de verte een politiecontrole. De Tanzaniaan probeerde zich er nog uit te praten door te zeggen dat iemand van ons ziek was. Dus komt één van de agenten vragen wie ziek is we wijzen allemaal naar een andere persoon. Daar vielen we even door de mand. Helemaal vreemd was dat we na een boete betaald te hebben gewoon mochten doorrijden. Stel u even voor dat je wordt tegengehouden als je te veel gedronken hebt, gewoon een boete betaalt en mag doorrijden. Trouwens een alcoholtester kennen ze hier niet, dus daar kan je al niet voor gepakt worden. Na het laatste materiaal voor onze workshop gekocht te hebben, begon het op zijn Belgisch te regenen. Dat hadden we even niet voorzien. En aangezien we vlotten met de gasten wilden bouwen, moest het wel een beetje goed weer zijn. Als het hier maar een beetje regent, zie je hier niemand meer op straat. Ik denk dat ze denken dat ze gaan smelten als het regent. We hebben dan maar verschillende spelletjes gespeeld. Ook hebben we de “Wie is het” afgewerkt en dat vonden ze geweldig. Ze hebben eerst een uur aan het lachen geweest met elkaars foto’s. Volgende week gaan we wel zorgen dat we een plan B hebben. ’s Avonds gingen we normaal naar de Bungalow maar daar kwam iets tussen. We zaten rustig in de zetel toen Maarten in volle

paniek binnen kwam gelopen. Onze bewaker had een bevriende Afrikaan met een steen neergeslagen. Allee, mijn vriend is het niet, hij nodigt zichzelf steeds uit en daar kan ik echt niet tegen. Gelukkig voor hem zitten hier 5 verpleegsters dus er was geen betere plaats om een steen tegen u hoofd te krijgen. Ze zijn voor de zekerheid toch met hem naar het ziekenhuis gegaan. Bob en ik zijn daarna nog even naar Vitus getrokken en hebben hem daar het verhaal verteld. Het was duidelijk geen eenmalig geval, de Afrikanen nemen bijna altijd het heft in eigen handen. Zo bleek ook uit zijn verhaal. Een dag geleden heeft een man een piki piki chauffeur proberen overvallen met een nep pistool. Toen de piki piki bestuurder de overvaller kon overmeesteren, heeft hij meteen om hulp geroepen. Verschillende omstanders zijn hem te hulp geschoten en samen hebben ze de dief met stenen en stokken dood geslagen. En dit is op amper 1 km van onze deur gebeurd. Hij vertelde ons dat de politie toch niets kan bewijzen. We kropen eens vroeg in ons bed want we hadden aan Vitus beloofd om morgenvroeg met hem mee naar de kerk te gaan.