In de ochtend begonnen Bob en ik met het maken van ons vlot. We gaan namelijk morgen met de mannen van Mandoleo vlotten maken en daar dan allerlei spelletjes mee spelen. We testten ons vlot en het dreef zelfs met 2 spierbundels als onszelf er op, dus dan moest het zeker 2 gasten van Mandoleo kunnen dragen. ’s Middags trokken we naar de markt om eten in te slaan voor het weekend. Ook keken we eens naar sandalen voor de mannen van Bangwé want die lopen op sandalen die ze zelf tijdens de 2e wereldoorlog zouden wegsmijten. ’s Middags moesten we ons weer haasten want we gingen natuurlijk weer zwemmen met de jongens van Bangwé. Deze keer gingen Maxime en Kaat ook mee. Bob en ik amuseerden ons
met de jongens in het water en Kaat en Maxime namen het was gedeelte voor hun rekening. We konden ons zeker vinden in deze verdeling. Toen we wilden vertrekken merkten we plots dat er iemand ontbrak. “De nieuwe” ontbrak, een man van 30 jaar met het syndroom van down. Aangezien bijna niemand hier kan zwemmen werden we zeer ongerust. Gelukkig vonden we hem al snel, hij zat een eindje verderop. ‘s Middags had ik een pot vanille-ijs gekocht en aangezien het Wereld Vrouwendag was, hebben we als dessert heel deze pot soldaat gemaakt. Na het eten ben ik aan mijn blog begonnen want ik stond serieus wat achter. Het was vrijdagavond dus het was Vitus tijd. De nieuwe maakten kennis met Konyagi ( de plaatselijke sterke drank) en de ene kon er al wat beter mee om dan de andere. Onze eerste Rita roepers waren een feit (Chiro insider) (voor de mama wapie wap).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten