dinsdag 26 maart 2013

Dag 37 / 13-03-2013


Deze ochtend ben ik naar Mandoleo getrokken om een jongen te helpen met zijn Engelse lessen en hij heet toevallig ook Frank. Heel raar is dat ondanks we een totaal andere taal spreken en uit een andere cultuur komen, we elkaar toch verstaan doormiddel van handgebaren en lichaamsuitdrukkingen. Ik begin nu ook pas het gevoel te krijgen dat ik het vertrouwen aan het winnen ben van de jongeren. Dit is natuurlijk begrijpelijk als je weet wat sommige jongeren op hun toch nog maar korte leven hebben meegemaakt. Zo zijn er zelfs jongeren met schotwonden. Maar de echte wonden zitten van binnen. Ik hoop dat ik de komende weken deze vertrouwensband nog wat kan versterken. Na het eten ben ik terug naar Aqua Lodge getrokken, aangekomen zag ik Ben ( de Amerikaan) en Bob op het strand zitten. We hebben samen over van alles gepraat, van duiken tot wat we gaan doen volgend jaar. Zo vroegen we ook aan Ben uit hoe het onderwijs in Amerika is geregeld. Toen hij de prijs zei om naar de universiteit te gaan, vielen we bijna achterover. Daar kan je bijna een huis van zetten.
We hadden beloofd aan Encorra (de man van onze stagepromotor Katrien) dat we hem eens zouden meenemen. We besloten om hem vanavond uit te nodigen en er een echte mannenavond van te maken. Het werd een echte mannenavond: we keken voetbal en speelden pool. Allee, ik weet niet of ik dit eigenlijk pool mag noemen. De ballen waren meer geschilderde stenen. Maar het drukte de pret niet. Weer een dagje Afrika dat er op zit.

Dag 36 / 12-03-2013





De wekker ging af om 6 uur. Want om 7 uur zouden ze ons komen oppikken. Omdat we veel gerief bij hadden, hadden ze een taxi voor ons geregeld. Het regende echt pijpenstelen, het leek hier even op België. We kropen met 6 in een autootje dat niet groter was dan een Clio’ken. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Mwanga. Het schooltje ligt in het midden van de brousse tussen 2 dorpjes. In de huisjes in deze dorpjes steek je bij ons nog


geen varken of Gaia zou komen klagen. De vorige keer waren wij de eerste blanken die hier ooit waren geweest dus nu hadden we weer veel bekijks. Het ontvangst was ook weer zeer hartelijk. Ze namen ons mee naar een klaslokaal en zeiden dat we mochten starten. We keken naar elkaar van: willen die nu dat we theorie geven? Ik stelde subtiel voor dat we eigenlijk echt sport buiten wilden geven en geen sporttheorie. Dit waren ze hier niet gewoon, aan sport wordt enkel buitenschools gedaan. Het was gelukkig gestopt met regenen. We namen de eerste klas mee naar buiten en we speelden verschillende spelletjes zoals dikke Bertha, tikkertje slinger, king of the hill, overtrekkertje en nog veel meer. Ze amuseerde zich rot en wij natuurlijk ook. Het was ook de eerste keer dat de meisjes en jongens samen mochten spelen, vertelden ze ons. Na een 3 kwartier wisselden we telkens van klas want in een klas zit telkens een 100-tal leerlingen. Gelukkig hadden we vandaag ook de hulp van Kaat. Ondertussen was de temperatuur weer gestegen boven de 30 graden. Ook gaven we enkele simulaties van sporten zoals Chinese voetbal, rugby, korfbal en voetbal. ’s Middags was er een voetbalwedstrijd gepland tussen de leerlingen en leerkrachten en natuurlijk verwachtten ze dat ook wij meededen met de leerkrachten. De leerlingen vroegen of we hen niet wat tactiek konden bijleren zodat ze zeker van ons zouden winnen. Buiten dat ik tot men 15de of zoiets gesjot heb, weet ik bitterweinig van voetbal. Bob daarentegen heeft zelfs nog in 2e klas gevoetbald dus als er 1 iemand is die het perfect kan uitleggen is hij het wel. Heel vreemd was dat ze gewoon een klaslokaal ontruimden en uit alle klassen de voetballers gingen halen. De wedstrijd van vanmiddag was precies de finale van een wereldbeker, heel de school keek er naar uit. Tijdens de les van Bob zat ik geboeid mee te luisteren want ook voor mij was dit volledig nieuw. Kaat vond het iets minder interessant en zij maakte van het moment dan weer gebruik om wat bij te slapen. Rond 2 uur mochten alle leerlingen naar huis om zich klaar te maken voor de wedstrijd. Rond 3 uur trokken we naar het voetbalveld, allee het is meer een patattenveld maar voor Afrikaanse standaard was het nog niet zo slecht. We startten zoals normaal voor Afrika een 3 kwartier later dan was gepland. Ondertussen was het al rond gegaan dat er 2 muzungi’s (blanken) meededen. Al snel stond het hele dorp rond het veld (+/- 200 man). We gingen met 0-6 “den boot in”. De leerkrachten konden niet zo goed voetballen, allee ik was zelf bij de betere dus dat wil al iets zeggen. De leerlingen daarentegen waren de beste voetballers dat we al gezien hadden in Tanzania en ondertussen hebben we al heel wat ploegen gezien. Ook de sfeer naast het veld was geweldig. De jongeren vonden het natuurlijk geweldig dat ze hun leerkrachten konden inmaken. Je moet weten dat leerkrachten de kinderen hier slaan als ze iets fout doen. Dus op deze manier zagen de leerlingen hun leerkrachten zelden of nooit. Na de wedstrijd feliciteerden Bob en ik de leerlingen en zeiden we dat we nog geen enkele ploeg hadden gezien die zo goed samen speelde. Ondertussen stond heel dat dorp rond ons. Dan moesten we zoals echte Celebrities met iedereen op de foto.
Ondertussen was het al half 7 en moesten we nog een uur op de dala dala zitten en die kwam maar niet. Om 7 uur was hij er eindelijk. Omdat we veel te laat waren om te eten besloten we na zo’n vermoeilende dag ons eigen eens te verwennen. We namen een Hollandse douche (deo douche) en gingen met ons 3’tjes naar het Lake Tanganica Hotel. We aten er een pizza en dat smaakte ongelofelijk. De rijst komt mijn oren hier al wat uit. Ook zijn we na een maand voor de eerste keer nog eens naar een wc kunnen gaan met een wc-bril. We zijn hier content met kleine dingen.

maandag 25 maart 2013

Dag 35 / 11-03-2013

Vandaag ben ik vroeg opgestaan om samen met de verpleegsters de kleren te gaan wassen van de jongens van Bangwé. Bangwé is een tehuis voor gehandicapte kinderen en ze dragen kleren (allee kleren, voor zover je dat nog kleren kan noemen) die mega vuil en versleten zijn. Ook wordt er door de begeleiders niet echt omgekeken naar de hygiëne van de kinderen. Dus we zijn op het idee gekomen om 2x per week de kleren van de kinderen eens te wassen. En het was nodig, de emmers zagen na enkele kleren al meteen volledig zwart. Na het eten vertrokken we naar Mandoleo (tehuis voor straatkinderen) om studie te geven. Ik heb hier de 4 jongste mannekes onder mijn hoede genomen. Ze staan qua schrijven en wiskunde ver achter op het niveau waar ze op zouden moeten zitten. Dus ik probeer hier iedere dag 2 uurtjes aan te werken. Als beloning volgt dan voetbal, art of techniek. Vandaag werkte ik met de gasten vooral rond het schrijven van letters en hoofdletters. Er is nog veel werk maar ik zie toch al vorderingen. Het voetballen heb ik moeten overslaan door plots opkomende krampjes. ’s Avonds ben ik eens vroeg in het bedje gekropen want de volgende dag werd een heel drukke dag. Bob en ik gingen namelijk een sportdag geven op de school die we een paar weken geleden zijn gaan bezoeken.

Dag 34 / 10-03-2013


Deze ochtend kropen we er vroeg uit om naar de ochtendmis te gaan. Dit is geleden van toen ik nog bij de oma en de opa bleef slapen. En deze keer mocht ik geen stripverhaal meenemen. Verschillen met een Belgische mis:

1. De vrouwen en mannen zitten elk aan een andere kant
2. Om de 5 min moet je op je knieën gaan zitten en soms tot 15 min.
3. Ze kunnen een pak beter zingen dan in België
4. De mis duurt maar eventjes 2,5 uur.
5. De priester preekt voor 3 kwartier aan een stuk.
6. Tot 3x toe kan je geld doneren telkens voor een ander doel.
7. En het grootste verschil de kerk zit stamp, stamp vol. En niet enkel met oude mensen.


Maar voor de rest zijn de missen vrij hetzelfde. Ik herkende echt veel stukken. Allee, we waren weer vrij van zonden. We zijn dan met alle kerkgangers nog iets gaan eten in de stad. Thuis aangekomen, besloten we ons wat voor te bereiden op de volleybalwedstrijd van later
die dag. De vorige keer zijn we zwaar “den boot” ingegaan. Maar we hadden nu versterking gekregen. Ik besloot om naar het volleybalterrein te lopen zo had ik vandaag ook mijn kilometers weer al gedaan. De wedstrijd België – Tanzania werd weer gespeeld alsof dat ons en hun leven er van af hing. De eerste set wonnen wij, maar de tweede ging naar hen. Dus alles werd beslist met de derde set. Deze startte niet goed want al snel stonden we serieus wat punten achter. Gelukkig konden we op het einde volledig terug komen en wonnen we uiteindelijk nipt met 2 punten verschil. Omdat we toch naar huis moesten zijn Jens en ik ook weer naar huis gelopen. Na een verkoelende duik maakten we ons klaar om naar Katrien te gaan want we waren weer uitgenodigd om te komen eten. Vis op de barbecue; het was weer heerlijk. De avond sloten we af met een gezellige babbel.

Dag 33 / 09-03-2013


Vandaag is onze promotor Katrien jarig. We hadden via de man van Katrien de sleutel gekregen zodat we haar huis konden versieren. We trokken met heel de bende buiten Jeroen want die voelde zich wat misselijk (hoe zou dat toch komen?) naar Katrien haar huis. Ze was zeer hard geschrokken toen plots 14 man uit de gang sprong. We aten een stukje taart en we toostten op haar gezondheid. Amber heeft ook nog gauw de tuin van Katrien opnieuw bemest, tot 3 keer toe. Bob en ik hadden nog wat gerief nodig van de markt dus we hielden een taxi tegen. Maar ook Didi, Kaat, Stien en Maxime moesten naar de markt. Dus ook zij sprongen in de taxi. Ik zat vooraan op Bob zijn schoot en tussen ons en de achterbank Didi. De rest zat op de achterbank. Toen we de eerste bocht indraaiden, zagen we in de verte een politiecontrole. De Tanzaniaan probeerde zich er nog uit te praten door te zeggen dat iemand van ons ziek was. Dus komt één van de agenten vragen wie ziek is we wijzen allemaal naar een andere persoon. Daar vielen we even door de mand. Helemaal vreemd was dat we na een boete betaald te hebben gewoon mochten doorrijden. Stel u even voor dat je wordt tegengehouden als je te veel gedronken hebt, gewoon een boete betaalt en mag doorrijden. Trouwens een alcoholtester kennen ze hier niet, dus daar kan je al niet voor gepakt worden. Na het laatste materiaal voor onze workshop gekocht te hebben, begon het op zijn Belgisch te regenen. Dat hadden we even niet voorzien. En aangezien we vlotten met de gasten wilden bouwen, moest het wel een beetje goed weer zijn. Als het hier maar een beetje regent, zie je hier niemand meer op straat. Ik denk dat ze denken dat ze gaan smelten als het regent. We hebben dan maar verschillende spelletjes gespeeld. Ook hebben we de “Wie is het” afgewerkt en dat vonden ze geweldig. Ze hebben eerst een uur aan het lachen geweest met elkaars foto’s. Volgende week gaan we wel zorgen dat we een plan B hebben. ’s Avonds gingen we normaal naar de Bungalow maar daar kwam iets tussen. We zaten rustig in de zetel toen Maarten in volle
paniek binnen kwam gelopen. Onze bewaker had een bevriende Afrikaan met een steen neergeslagen. Allee, mijn vriend is het niet, hij nodigt zichzelf steeds uit en daar kan ik echt niet tegen. Gelukkig voor hem zitten hier 5 verpleegsters dus er was geen betere plaats om een steen tegen u hoofd te krijgen. Ze zijn voor de zekerheid toch met hem naar het ziekenhuis gegaan. Bob en ik zijn daarna nog even naar Vitus getrokken en hebben hem daar het verhaal verteld. Het was duidelijk geen eenmalig geval, de Afrikanen nemen bijna altijd het heft in eigen handen. Zo bleek ook uit zijn verhaal. Een dag geleden heeft een man een piki piki chauffeur proberen overvallen met een nep pistool. Toen de piki piki bestuurder de overvaller kon overmeesteren, heeft hij meteen om hulp geroepen. Verschillende omstanders zijn hem te hulp geschoten en samen hebben ze de dief met stenen en stokken dood geslagen. En dit is op amper 1 km van onze deur gebeurd. Hij vertelde ons dat de politie toch niets kan bewijzen. We kropen eens vroeg in ons bed want we hadden aan Vitus beloofd om morgenvroeg met hem mee naar de kerk te gaan.

Dag 32 / 08-03-2013


In de ochtend begonnen Bob en ik met het maken van ons vlot. We gaan namelijk morgen met de mannen van Mandoleo vlotten maken en daar dan allerlei spelletjes mee spelen. We testten ons vlot en het dreef zelfs met 2 spierbundels als onszelf er op, dus dan moest het zeker 2 gasten van Mandoleo kunnen dragen. ’s Middags trokken we naar de markt om eten in te slaan voor het weekend. Ook keken we eens naar sandalen voor de mannen van Bangwé want die lopen op sandalen die ze zelf tijdens de 2e wereldoorlog zouden wegsmijten. ’s Middags moesten we ons weer haasten want we gingen natuurlijk weer zwemmen met de jongens van Bangwé. Deze keer gingen Maxime en Kaat ook mee. Bob en ik amuseerden ons
met de jongens in het water en Kaat en Maxime namen het was gedeelte voor hun rekening. We konden ons zeker vinden in deze verdeling. Toen we wilden vertrekken merkten we plots dat er iemand ontbrak. “De nieuwe” ontbrak, een man van 30 jaar met het syndroom van down. Aangezien bijna niemand hier kan zwemmen werden we zeer ongerust. Gelukkig vonden we hem al snel, hij zat een eindje verderop. ‘s Middags had ik een pot vanille-ijs gekocht en aangezien het Wereld Vrouwendag was, hebben we als dessert heel deze pot soldaat gemaakt. Na het eten ben ik aan mijn blog begonnen want ik stond serieus wat achter. Het was vrijdagavond dus het was Vitus tijd. De nieuwe maakten kennis met Konyagi ( de plaatselijke sterke drank) en de ene kon er al wat beter mee om dan de andere. Onze eerste Rita roepers waren een feit (Chiro insider) (voor de mama wapie wap).

Dag 31 / 07-03-2013


Tijdens het ontbijt kregen we een telefoon van Kaat “zebra’s gespot”. We trokken vliegensvlug onze schoenen aan en liepen naar de plaats waar ze voor het laatst gezien waren. Het is niet zo vanzelfsprekend dat je hier zebra’s ziet want ze zitten normaal in de veel hoger gelegen gebieden. Heel af en toe dalen ze ook eens af dus dit was onze kans. Een paar dagen geleden hadden we een “to do”-lijst opgesteld en daar was 1 van de puntjes “touch a zebra”. Dit was mijn kans om mijn eerste “to do” te vervullen. Na een paar mislukte pogingen, (zie foto) want het blijven nog steeds wilde dieren, lukte het mij uiteindelijk wel om een zebra aan te raken al was het wel in een flits. Bij thuis komst hadden we de smaak te pakken. Vandaag zou een “to do”-dagje worden. We begonnen met haal een kokosnoot uit een palmboom. Dit bleek moeilijker dan verwacht. Na verschillende pogingen sloeg enkel Bob er in een kokosnoot te bemachtigen. Zijn armen en voeten lagen open dus veel zin om het daarna nog eens te proberen, had ik niet. Misschien een volgende keer. Op naar de volgende opdracht. Loop met een mand met was op je hoofd naar Vitus en terug. Tweede kruisje was binnen. De volgende opdracht zou net iets vermoeiender worden. Zwem naar Hill-top en terug. Dit is zo’n 2 km zwemmen. Jens en ik namen voor de veiligheid (als we krampen zouden krijgen of zo) een opgeblazen band mee. Vol goede moed vertrokken we. Gelukkig had ik iedere dag al tot een boei gezwommen en was het een leuk tripje. Aangekomen op Hill-top hebben we even genoten van de zon op ons privé strandje. Ook de terug reis verliep nog vrij goed. Ik denk wel dat ik de morgen ga voelen maar het was weer een kruisje bij. ’s Avonds bij het eten voltooiden we de laatste opdracht voor vandaag. Drink 10 druppels van de Afrikaanse pili pili. Ik kan u verzekeren daar ben ik even niet goed van geweest (foto). Zoals de meesten wel weten, kan ik er al niet tegen als er een beetje tabasco in de spaghetti zit. De avond sloten we rustig af want het was een zwaar dagje geweest.

vrijdag 15 maart 2013

Dag 30 / 06-03-2013

Vandaag draag ik de gevolgen van mijn late film van gisteren. Met kleine oogjes kwam ik uit bed. Ik deed samen met Bob een wedstrijd om ter meest op de pot zitten. Om het plat te zeggen: “We hadden bijna met ons 2 de glazuur van de pot gescheten.” Duidelijk iets slechts gegeten. Omdat we ons beiden niet 100% voelden, lazen we een boekje en keken we een filmpje. In de namiddag trokken Bob en ik naar Mandoleo voor de studie en de voetbaltraining. Net toen we vertrokken zagen we dat er een Dala dala kwam aangereden. We besloten deze te nemen omdat het toch maar 30 cent de man was. Dit was een grote vergissing, de dala zat stamp vol. Ik zat bijna op een oud vrouwtje ik had zelf niet genoeg plaats om mijn voeten te zetten. En ik kan u verzekeren, als je je niet zo goed voelt moet je echt niet in een busje met bijna 40 mensen kruipen met een buiten temperatuur van 35 graden. En de geur van Afrikanen maakte het er niet beter op. Voor dat ik vertrok, vertelden veel mensen mij dat Afrikanen een heel sterke lijfgeur hebben, ik geloofde dit niet. Nu ik hier een maand ben kan ik je verzekeren: ze hebben die. Aangekomen, bleken er bijna geen kinderen te zijn. Als we vroegen waar ze dan wel waren, wist eigenlijk niemand ze zijn. Als je weet dat er kinderen van onder de 10 jaar bij zijn. In België staat heel het land dan op zijn kop. Maar toen we gingen voetballen, waren ze er plots toch allemaal. De avond sloten we af met enkele kaart spelletjes. Ook maakte Kaat ons elk een halve euro lichter met het pokeren, maar we pakken ze wel terug.

Dag 29 / 05-03-2013


We zijn hier nu exact een maand en ik heb nog geen seconde spijt gehad dat ik er voor gekozen heb om op ontwikkelingsstage te gaan. De melk, het wc – papier, het water en de choco zijn bijna op dus eerste werk van vandaag: naar de markt. Daarna zijn we met de 4 nieuwtjes gaan eten. In de namiddag ging ik terug naar Mandoleo om terug studie te gaan geven. Ik kreeg nu wat hulp van Jeroen (ICT’er), maar het was nog steeds een lastige taak omdat bijna alle jongens op een andere school of ander niveau zitten. Ik moet dus sterk differentiëren. Vandaag stond er als beloning geen voetbal op het programma maar art. We hadden verschillende leuke opdrachten bij en ik kreeg ook de sleutel van de gezelschapsspelenkast. Ze speelden en tekenden er op los. Nadien liepen Bob,Jens en ik naar huis wat we altijd gaan proberen te doen. Ik heb ‘s avonds nog wat in men tot nu 3e boek gelezen. Jaja, je leest het goed Frank leest boeken. Om 12 uur kreeg ik het zotte idee om nog een filmpje te zien omdat ik niet kon slapen. “Nen platten actie film”, maar ik kon het wel smaken.

Dag 28 / 04-03-2013

Na eens goed uit te slapen, wat echt eens nodig was, werkte ik de posters om op te hangen in Mandoleo verder af. Bob en Jens waren ondertussen de ICT’ers gaan rondleiden. ‘s Middags ben ik samen met Maarten, Katrien en Anita gaan eten bij de UN. Waar we weer heel wat interessante gesprekken hebben gehad over het leven in Afrika. Om half 3 stond er op de nieuwe planning dat wij voor Mandoleo gemaakt hadden, dat de gasten moeten studeren. We gingen dus eens controleren of ze zich wel aan de planning hielden. Aangekomen, bleken ze daadwerkelijk te studeren. Er was zelfs een oudere student een jongere aan het helpen. Maar hij had zijn handen vol dus ik besloot hem een handje te helpen. Er was meer werk aan de winkel dan ik op het eerste zicht dacht. De 1e jongen dat ik hielp, had als schooltaak enkele cijferoefeningen gekregen. Maar hij kon ze niet oplossen omdat hij zelfs de tafel van 2 nog niet kon. Ik heb zo’n 2 uur iedereen proberen helpen maar dit was natuurlijk veel te weinig. Ik besloot dat ik iedere dag zou komen om studie te geven. In de 2 maanden dat ik hier nog ben ga ik proberen het wiskunde niveau toch een beetje omhoog te krijgen. Na dat ze 2 uur hadden gezwoegd, was het tijd voor de voetbaltraining. Bob nam de grote voor zijn rekening dus deden Jens en ik verschillende oefeningen met de kleintjes. Tijdens het eten kwamen we op het lumineuze idee om een “To Do-list” te maken. Het is de bedoeling zo veel mogelijk opdrachten uit te voeren. Dit kan nog leuk worden. ’s Avonds zijn we nog eentje gaan drinken bij Vitus en met de late opblijvers hebben we nog een filmpje gecheckt.

Dag 27 / 03-03-2013

Vandaag is het zondag, we werken deze ochtend aan de planning voor Mandoleo. Hier was heel wat werk aan. Na een uurtje hadden we een planning. Natuurlijk toen we ons programma wilden laten zien ter goedkeuring, konden we die mens natuurlijk nergens vinden. Afspraken en Afrikanen, het blijft iets wat niet samen gaat. De planning werd goedgekeurd dus we konden aan het werk. We passeerden nog even in het copycenter om onze “Wie is het?” af te werken. We hebben een foto genomen van de jongens van Mandaleo en gaan hier een “Wie is het?" van maken. Thuis aangekomen, verwelkomde we weer 4 nieuwe gezichten. Allee nieuwe, we hadden ze al enkele keren gezien op infomomenten. Veel tijd om kennis te maken hadden we niet want we moesten gaan volleyballen. Soms lijkt het hier meer op een sportkamp, de Afrikanen zijn hier zot van sport. We verloren spijtig genoeg wel. Maar we hadden ons weer geamuseerd en de portie sport hadden we ook weer gehad. Bob en ik hadden nog een klein beetje energie over dus zijn dan maar naar huis gelopen. Nadien ben ik om af te koelen nog eens naar een boei, die een eindje in het water ligt, gezwommen. Het is zondag en vanaf nu worden we iedere zondag verwacht bij Katrien om te komen dineren. Nu zijn we met net wat meer dan de vorige keer. Het huisje zat gezellig vol. Het eten was ook weer geweldig: spaghetti op Belgische wijze. Jammie Jammie!!! We praatten nog wat na en trokken toen naar huis.

Dag 26 / 02-03-2013


Als ik ‘s ochtends opsta merk ik dat het licht nog steeds niet werkt, dit wil zeggen weer een dagje zonder elektriciteit. We hadden nog wat spullen nodig voor onze workshop van deze middag. Deze keer gaan we blaaspijpen maken. Ik heb 2 uur naar waterverf gezocht op de markt, maar niet gevonden. We hadden deze namelijk nodig om eventueel te paintballen. We hadden zelf al een prototype gemaakt dus we wisten perfect waar we de rest van de materialen moesten halen. Om 3 uur gingen we van start. We hingen een roos op en schoten er op met onze zelfgemaakte blaaspijp. Toen ze dit zagen, konden ze niet wachten om hun eigen blaaspijp te maken. We legden hun allerlei technieken uit. De organisatie verliep, dankzij Jens die elke week komt helpen, zeer goed. Bob leerde de leerlingen een goede zaagtechniek en een de houding die ze moesten aanhouden om de buis mooi af te zagen, Jens leerde ze hoe ze een kijker op hun blaaspijp konden plaatsen en ik leerde ze hoe ze de beste papieren pijltjes konden maken. Ik moet zeggen dat we geluk hebben met onze stagementor Katrien, zij had nog waterverf en wou dat gaan halen zodat we toch konden paintballen. Ik speel dit vaak op de chiro en ik weet dat ze dat echt heel leuk vinden. Nu zitten we aan de andere kant van de wereld en ook hier amuseerden ze zich rot. We speelden tot alle munitie op was. Het was
weer een geslaagd project. We zeiden hun dat ze hun blaaspijp zeker moesten bijhouden, zodat we een andere keer nog eens konden spelen. Terug aangekomen in Aqua Lodge waar nog steeds geen elektriciteit was, maakten we kennis met weer een nieuwe huisgenoot. Ben, een Amerikaan die hier studie doet naar de gevolgen dat de opwarming van de aarde heeft op het meer. Hij spreekt bijna vloeiend Swahilli omdat hij in het totaal al meer dan 2 jaar in Kigoma verbleven heeft. Hij vertelt echt sappig en doet me vaak denken aan enkele Amerikanen die ik ben tegengekomen op de reis die ik vorig jaar in Amerika maakte. En ik bedoel dit dan positief, de stereotiepen kloppen niet voor alle Amerikanen. Het is zaterdagavond dus vanavond is het weer Bungalow. Zoals altijd was het weer een top sfeer en we zongen en dansten zoals gekken. Allee, in België zouden ze ons gek verklaren, als je hier stil zit, ben je de gek. Daarna trokken we met de bende buiten Jens en Bob die aan het seuten waren naar een bar int stad. De 3 nieuwe vroedvrouwen waren nog niet in Kibo geweest dus Anita wou ze dat toch eens tonen. Ik had niet zo veel zin, dus ben maar even gebleven. Thuis aangekomen waren Jens en Bob natuurlijk nog wakker. Ik besloot in men bedje te kruipen want het was ondertussen toch al weer 3 uur.

donderdag 14 maart 2013

Dag 25 / 01-03-2013

Vandaag is een nieuwe maand gestart. De tijd vliegt als je, je amuseert. Vandaag regent het hier pijpenstelen. Dit wil zeggen geen internet en geen elektriciteit. Jens moest normaal gaan lesgeven maar aangezien hij ICT moest geven en pc’s nog steeds op elektriciteit werken, was hij snel terug thuis. Didi had nog een volle laptop dus we besloten om samen naar een film te kijken. Rond de middag ben ik samen met Anita naar Bangwé getrokken want iedere vrijdag ga ik normaal met die mannen gaan zwemmen. Maar aangezien het vandaag niet echt zwemweer is besluit ik met de mannetjes wat gezelschapspelletjes te spelen. Ondertussen heeft Anita Omari nog eens onder handen genomen. Zij masseert namelijk iedere dag zijn beentjes zodat hij hopelijk ooit weer kan stappen. We waren nog maar net bezig of Jens en Bob kwamen er bij. We puzzelden, kleurden,… . Toen kreeg ik telefoon van Leonard ( de leerkracht uit Mandoleo). Ik nodigde hem uit om ons te vergezellen. Heel vreemd was dat hij nog nooit een puzzel had gemaakt. En zelf een puzzel van 5 stukken van Winnie the Pooh lukte hem bijna niet zonder hulp. Inzicht leren ze hier niet op school. In het naar huis komen, heb ik nog even de piki piki naar de stad genomen om mayonaise en ketchup te gaan halen want vandaag heeft Maarten samen met Revo gekookt. En een vol-au-vent met frietjes zonder ketchup en mayonaise kan niet hé. Aangekomen in Aqua Lodge zag ik 2 nieuwe meisjes op het strand staan. Ik en Bob dachten dat we de ene kont wel heel sterk leek op de kont van 1 van de Deense ( Ze had een achterkant waar ge parkeersensoren nodig voor  had om ze in een stoel te zetten) Ik ben dan maar eens subtiel een kijkje gaan nemen en tot mijn grote verbazing waren het inderdaad de Deense meisje. Ze hadden de hele dag op de trein gezeten en die stond nog steeds in panne. Deze hadden een potje ongeluk. Morgen zouden ze dan toch dus bus naar Dar nemen. ’s Avonds zijn we met ons allen terug naar Bangwé getrokken om daar weer te gaan dansen met de mannekes. We dronken er nog een paar bij Vitus en kropen op tijd in ons bedje. Want morgen zou een drukke dag worden.

maandag 11 maart 2013

Dag 24 / 28-02-2013

Vandaag zijn we vooral materiaal gaan zoeken voor de workshop van zaterdag. Ook heb ik mijn kleren eens gewassen want het was nodig: onderbroeken al achterstevoren en binnenstebuiten gedragen. Ik heb zo maar eventjes 3 uur over gedaan om alles MET DE HAND te wassen. Rond een uur of 4 ben ik samen met de vrouwen en Maarten gaan volleyballen. Toen we daar aankwamen werden we al snel omringd door tientallen kinderen. Het werd een leuke wedstrijd. En ondanks dat het al weer geleden was van het jaarlijkse volleybal tornooi van Den Bond. Deed ik het nog redelijk goed. ‘s Avonds hebben we niet veel gedaan, een kaartje gelegd. Maar om 10 uur kregen we onverwachts bezoek, plots stonden de 2 Deense meisjes in de leefkamer. Ze hadden een hele dag zitten wachten op de trein. Hij is nooit gearriveerd omdat hij in panne stond. We hebben ze dan maar een kamer gegeven waar ze de nacht konden door brengen. Wij hebben nog even gekaart maar zijn er dan toch vrij vroeg ingekropen.

Dag 23 / 27-02-2013

We zitten weeral halverwege de werkweek. Deze ochtend is er een vergadering gepland met de broeders en verantwoordelijken van Mandoleo. Om er een paar aan de tand te voelen want er gebeurt hier bitter weinig. De Afrikanen hadden voor alles wel een uitleg en dus echt resultaten kwamen er niet uit de vergadering. Enkel dat Bob en ik een nieuw schema gingen opstellen want het huidige trok op ‘gene zak’. Sorry, voor het taalgebruik maar het was echt mega onlogisch opgesteld. Zo gaan we ook iedere dag studie geven en de kinderen helpen waar nodig. Hierna gingen we naar de markt om nog wat inkopen te doen en een hapje te eten. Om 4 uur vertrokken we terug naar Mandoleo om te controleren of ze zich aan het oude schema hielden. Nadat ze hun kleren hadden gewassen trokken we met ‘the boys’ naar het voetbalveld. Ik nam deze keer de grote voor mijn rekening en Bob deed de kleintjes. Jens was er deze keer niet bij want hij moest vrijdag weer les geven. Na het voetbal koelden we zoals altijd af in het meer. ’s Avonds zijn we terug met z’n allen en de 2 Deense naar de Vitus getrokken waar we samen met de plaatselijke bevolking enkele (drank)spelletjes hebben gespeeld. De avond hebben we afgesloten met een nachtelijke duik in het meer.

Dag 22 / 26-02-2013

Vandaag is een dagje om wat schoolwerk in te halen. Na wat gewerkt te hebben, hadden ik en Bob wel zin in een colaatje. En ons bakje soda was ook op. Dus wij (Bob en ik) gingen zoals we al enkele dagen deden: een bakje halen bij onze goede vriend Vitus. Natuurlijk raakten we al snel aan de klap met onze Vitus. We praatten over van alles en al snel was het een goed uur later. Zo kwamen we ook te weten wat hij won op 1 flesje frisdrank: 100 shilling dat is omgerekend zo’n 0,05 euro. We spraken af om vanavond samen naar de voetbal te gaan kijken. De Vitus, Bob en Jens zijn namelijk zot van voetbal en ik hou wel van de sfeer in de cafés. We moesten ons alweer haasten om onze voetbal outfits aan te trekken. Het was weer op zijn Afrikaans, aangekomen was er maar 2 man. We hebben dan maar een spelletje van Bob gespeeld en ik was er duidelijk niet zo goed in. Het spelletje noemde “red je poepje” en mijn poep heb ik niet kunnen redden. Na verschillende ballen op mijn kont te krijgen sprong de bal door de strakheid van mijn poep kapot. Bob is dan samen met Bernard om een nieuwe bal gegaan. Hij kwam terug met een voltallig Tanzaniaans elftal. We wonnen weer met een mooi cijfer van 9 – 3. Maar de trainingen van Bob wierpen toch zijn vruchten af. Ze speelden veel beter samen. Omdat Bob in de douche stond heb ik maar gebruik gemaakt van de plaatselijke badkuip. Toen ik er uit kwam had ik 2 toeschouwers. De 2 Deense meisjes waren naar de zonsondergang aan het kijken. Ik vroeg hoe het kwam dat ze hier nog steeds waren, bleek dat ze normaal een boot wilden nemen, maar deze zou pas volgende week vertrekken. Ik nodigde ze dan maar uit om samen met ons deze avond eentje te gaan drinken. Ik wist da ik de Jens daar een groot plezier mee zou doen. S’ Avonds trokken we met heel de groep naar Bangwé Beatch. De naam spreekt voor zichzelf: dit is een strand waar je kunt drinken. Na verhalen uitgewisseld te hebben over Denemarken en wij over België en nadat we een auto zagen crashen tegen een boom, was het bijna ‘football time’ en Vitus stond al op ons te wachten. We verhuisden van plaats want op het strand was er natuurlijk geen tv. We zijn veel langer blijven zitten dan de voetbal match natuurlijk. Weer een gezellig avondje.

Dag 21 / 25-02-2013


Deze ochtend zijn we met z’n allen inkopen gaan doen. We hebben de vroedvrouwen de stad laten zien en geleerd hoe je moet afbieden want dat is hier echt nodig. Ik heb me ook een blazerke gekocht zodat ik toch eens niet uit mijn bed word gekookt. ’s Avonds was het weer voetbaltraining. Om 5 uur stond er weer niemand. Nu was het Bob zijn beurt om ze eens te gaan halen. Er waren maar enkele kleintjes, dus die hebben ik en Jens dan maar voor onze rekening genomen. Na een tiental min spelen, zag ik plots dat er 1 kindje altijd maar mankte. Toen ik ging kijken zag ik dat het vel van zijn grote teen er los bij hing. Als een kindje van 6 jaar dit in België zou tegen komen, zou hij heel de buurt samen schreeuwen. Hij
verpinkte zelf niet. Ik ben dan met hem terug naar Aqua Lodge gegaan. Ik heb hem heel de weg gedragen en hij was een pak zwaarder dan hij er uit zag. Gelukkig was er nog 1 van de verpleegsters aanwezig en kon ze hem verzorgen. Ook bij het verzorgen gaf hij geen krimp, maar aan zijn andere littekens te zien op zijn benen en armen was hij al heel wat gewoon. Na een colaatje vertrokken we terug naar het voetbalveld. Toen hij daar aankwam was er precies niets meer aan de hand. Al snel deed hij weer zijn schoenen uit en speelde terug volop mee. Ik vrees dat de plakker op zijn teen het niet lang heeft uitgehouden als ik hem zo zag rond crossen.
In het naar huis komen, hebben we kennis gemaakt met 2 Deense meisje die een slaapplaats zochten. We hebben ze dan mee genomen naar Aqua Lodge. Tot de grote spijt van Bob en Jens huurden ze een kamer in het hotel gedeeltelijke. Zij wilden anders wel opschuiven in hun bedje. Toen we thuis kwamen stond het eten al klaar. Na het eten heb ik mijn eerste boek uitgelezen en heb ik even geskypt met de familie thuis. Het was wel even lachten met het feit dat er in België sneeuw lag en hier de temperaturen soms oplopen tot + 30 graden.

Dag 20 / 24-02-2013




Vandaag is het zondag, je zou denken zondag rustdag. Niets van waar, vandaag zijn we uitgenodigd door de mannen van Mandaleo om een voetbalwedstrijd te spelen tegen de Christ Singers. We hadden om 4 uur afgesproken maar waren vergeten dat dit Afrika tijd was. Om 4 uur stond nog niemand aan het voetbalveld. Ik ben dan maar naar Mandaleo gelopen om te kijken waar ze bleven. Daar aangekomen waren ze nu naar Lord Of The Rings 2 aan het kijken en maakten nog niet meteen aanstalten om te vertrekken. Toen ze mij zagen, begonnen ze toch langzaam in beweging te komen. Uiteindelijk is de match pas een uur later begonnen. Eigenlijk vonden we dit niet zo erg, om 5 uur was de temperatuur toch een beetje gezakt. Maar voor mij toch nog niet genoeg. Na een kwartier spelen kon ik met het vocht dat ik verloren had bijna een zwembad vullen. Met de woorden: ‘Franky you can play I’m dead’, ging ik aan de kant zitten. Er lopen hier mega veel Franky’s rond trouwens. De 2e helft heb ik nog even meegedaan maar het mocht niet baten we verloren met 1 puntje verschil. En dit kwam vooral door de tactiek van onze Afrikaanse medespelers: trap gewoon naar voor. Later zal blijken dat dit verlies nog niet zo slecht was. Om af te koelen zijn we maar rechtstreeks het meer in gesprongen. We moesten er wat fris uit zien want zondag gaan we altijd uit eten. We hadden afgesproken met Anita om half 8 aan het Tanganica hotel. Waar we uiteindelijk pas tegen 10 uur ons eten kregen. Maar het was wel weer zeer lekker eten. Ook konden we wat kennis maken met onze 3 nieuwe vroedvrouwen. Onze 20e dagje Tanzania zit er ook weer op. De tijd vliegt hier.

Dag 19 / 23-02-2013

Vandaag is het zaterdag en dat wil zeggen dat we vanmiddag onze workshop geven. Deze ochtend hebben we onze auto geoptimaliseerd. Rond de middag zijn we dan naar de markt getrokken om de laatste materialen te gaan halen zoals extra karton en kleurstiften. Rond 2 uur starten we met onze 2e workshop. We hadden terug een serieuze opkomst. Maar omdat ze ook naar Lord Of The Rings in het Swahilli aan het kijken waren, waren het vooral de kleintjes die goed mee deden. Toch waren er verschillende grote kinderen die er een echt kunstwerk van maakten. Rond een uur of 5 waren de meeste auto’s volledig af en ze werkten wonder boven wonder zeer goed. Na een verfrissende duik en een goede maaltijd gemaakt door onze top kok Revo, zijn we met z’n allen Vitus een bezoekje gaan brengen. Het bezoekje liep serieus uit. Toen we uiteindelijk thuis kwamen zagen we dat het meer er magisch bijlag. Al snel sprongen we er dan ook met z’n allen in. Na deze verfrissende duik kroop ik toch in men bedje.