Vandaag gaan we met Anita de verschillende projecten van de broeders gaan bezoeken. Als eerste zijn we langs gegaan bij Mevrouw Katrien De Westerlinck, zij deed enkele voorstellen voor projecten die we zouden kunnen opstarten. We waren dolenthousiast want de projecten die we voorgeschoteld kregen waren zeer interessant en we konden er echt onze eigen draai aan geven. We krijgen namelijk zeer veel vrijheid om de projecten uit te werken. Daarna nam Aninta ons mee op haar vrije dagje om ons de verschillende projecten van de broeders te laten zien. Eerste stop waren de straatkinderen van Madoleo, dit is een tehuis dat kinderen en jongeren opvangt die geen huis hebben of in een zeer slechte thuissituatie leven. De meeste waren op school of aan het werk dus konden we op het gemakje eens rondkijken in welke omstandigheden ze hier leven. Het was echt erbarmelijk, bij ons zitten de koeien en varkens beter. Ik en Bob zullen hier de komende maanden elk een workshop geven rond techniek. En omdat er jongeren vanaf 6 jaar tot 22 wonen, zal dit een zeer grote uitdaging worden. De Broeders zelf waren ook niet aanwezig dus we zouden een andere keer moeten terug komen om verdere afspraken te maken. Het was ondertussen al middag en onze magen begonnen toch al te knorren. Dus Anita nam ons mee naar een goed plaatsje om enkele Afrikaanse specialiteiten te leren kennen. We namen een sambossa en als het ons zou smaken waren we er van overtuigd dat we er nog wel 1 op konden. Dat was even tegen ons kl*ten. Na 1 sambossa zaten we even volgepropt als dat we een middel met stoofvleessaus en een bicky burger zouden gegeten te hebben. Ondertussen hadden de hemelpoorten zich geopend en begon het serieus te regenen, net zoals dat eigenlijk alleen in België kan. Na deze voldane maaltijd vertrokken we met de dalla dalla naar de houdzagerij voor doven. Eerst misschien eens uitleggen wat een dalla dalla is: dit zijn de plaatselijke lijnbussen met als enige verschil dat ze niet groter zijn dan een Vito en dat ze pas vertrekken als ze stamp, stamp vol zitten. In België krijg je al een boete als je met 4 op de achterbank zit, hier zaten we met 29 personen in 1 busje. In de houtzagerij aangekomen, zagen we dat Ines (de studente die vorig jaar geweest was) haar projecten nog allemaal aanwezig waren, maar er kon nog heel wat gebeuren. Na een kort gesprek met de broeder die aan het hoofd staat van de houtzagerij, keerden we terug naar Kigoma om dan een volgende dalla dalla te nemen naar Bangwé waar een tehuis gevestigd is voor (zowel mentale als fysiek) gehandicapte kinderen. Hier zou ik een project opstarten en het zou een hele klus worden. De levensomstandigheden waren echt weer schrijnend zoals bij alle projecten trouwens. Naar de gehandicapte kinderen werd bijna niet omgekeken. Ik zag het
eerst niet goed zitten, maar het gaf me toch motivatie om deze kinderen te helpen. Zelf had ik nog nooit gewerkt met gehandicapte kinderen dus dit zou een uitdaging worden. En ook het feit dat ze geen Engels kunnen zal het niet simpeler maken. Ook Bob en Jens waren ervan verschoten hoe het gesteld was met de jongeren. ’s Avonds zijn we dan met z’n allen naar een plaatselijk cafeetje geweest om alle belevenissen van deze dag eens te vertellen aan elkaar en om even op adem te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten