Dag 4 / 08-02-2013

Om half 6 ging de wekker al en net deze nacht was ik aan het slapen als een roosje. We hebben vlug alles in het busje gesmeten en zijn vertrokken naar de bushalte. De bushaltes in Tanzania zijn net iets anders dan die bij ons, er stonden meer dan 100 bussen opgesteld. We werden ook bestormd door Afrikanen die onze bagage wouden dragen. Op de bus was het niet veel beter, elk plaatsje werd benut. Het was tijd om te vertrekken en de chaos brak uit. Al die 100 bussen moesten op hetzelfde moment door 1 poort. Hier kijken ze niet naar elkaar, zolang zij zelf maar zo snel mogelijk door die poort zijn, maar we waren op weg. Na een uurtje stopten we aan de volgende grote stad. Daar stormden langs alle kanten weer verkopers op onze bus af en dit zouden niet de laatste verkopers zijn die we op onze reis zouden tegenkomen. De busrit viel al bij al nog goed mee omdat het vandaag vooral over verharde wegen was. Het werd pas echt een nachtmerrie toen de zon onderging en we op de zandweggetjes terecht kwamen. De chauffeur dacht waarschijnlijk dat hij de nieuwe zwarte Michael Schumacher was en hij reed met een bus vol met mensen meer dan 80 km/u op wegjes waar je bij ons enkel met een tractor op rijdt. Ik word al zot in België als ik met iemand moet meerijden die veel te snel rijdt, dus ik was nu ferm in mijn broek aan het k*kken. Gelukkig kwamen we toch veilig aan op onze overnachtingplaats. Broeder Venance was jarig en trakteerde ons op een lekker avondmaal: vis met rijst en een goed sausje. Geloof het of niet maar hier in Tanzania heb ik nog nooit zoveel eten op 1 bord gezien. Na dat we ons buikje hadden vol gegeten, namen we de taxi naar een klein hotelletje, want ‘s nachts over straat lopen is toch niet zo veilig vertelde hij ons. Tegen dat we in ons bed lagen was het al snel 12 uur en we moesten al om 5 uur terug op de bus zitten. Maar na meer dan 16 uur in den bus te zitten deed dit dutje toch serieus deugd.