Dag 9 / 13-02-2013

Vandaag dachten we eens vroeg op te staan … helaas niet gelukt. We moeten wel echt naar de markt om materiaal bijeen te gaan zoeken voor onze workshop van zaterdag en we hebben ook nog enkele andere dingen nodig zoals fruit en water. We vroegen aan Revo onze kok of hij niet mee wil gaan met ons zodat we geen muzungu (blanken) prijs maar een raffiki (vrienden) prijs moeten betalen. De markt is een doolhof van verschillende kleine straatjes die gevormd worden door de vele kraampjes, allee kotjes gemaakt van hout en golfplaten. Als de markten er bij ons ook zo zouden uitzien, ging ik altijd vrijwillig de boodschappen doen. Spijtig voor mijn mama zijn ze dat niet. Nadat we al het fruit en de rest van het eten hadden gekocht en Revo ons de knepen van het vak van het afbieden had geleerd, trokken we er zelf op uit. We hadden nog een fietspomp nodig voor ons project dus gingen wij ernaar op zoek. Dit bleek gemakkelijker te gaan dan verwacht. Ik sprak een willekeurige Tanzaniaan aan en hij nam ons meteen mee naar een kraampje met fietsgerief. Voor de fietspomp vroeg hij maar liefst 17000 shilling, dat is zo’n 7,5 euro. Toch vonden we dit veel want het was zo een Chinese rommel pomp, dus we boden af naar 15000. Hij wou niet dus besloten we door te gaan. Toen we de hoek om gingen zagen we net dezelfde pomp staan we vroegen natuurlijk meteen wat deze ons zou kosten. Ze kostte maar 7000 shilling dus we hadden ons bijna voor in de 10000 shilling in de zak laten zetten. We hebben dus een fietspomp gekocht voor 3,5 euro. We hadden ook beloofd dat we de schommel van de jongens in Bangwé gingen herstellen dus ook daarvoor hadden we wat materiaal nodig. Na een goede zoekactie vonden we toch alles dat we nodig hadden. Wij moesten ons haasten naar Bangwé want om 5 uur
hadden we een afspraak met de straatkinderen van Mandeleo om de voetbalwedstrijd België - Tanzania te spelen. Met een beetje hulp van de kinderen was de schommel al snel hersteld en de reactie van die gasten was goud waard. Dat zette mij even met men beide voeten terug op de grond. Deze jongens waren zo tevreden met een simpele schommel, de kinderen in België, ikzelf ook, zijn zelf nadat ze bijna alles hebben gekregen nog niet tevreden. De andere schommel was er te erg aan toe om die zomaar te maken, we besloten later terug te komen. We moesten al snel weer vertrekken om ons klaar te maken om op ons gezicht te gaan tegen de Afrikaantjes. We besloten een piki piki naar huis te nemen. Dat zijn lokale moto’s (125cc Chinese rommel) waar je zonder helm of wat dan ook achterop zit, al een geluk dat het niet ver was want zo veilig was het toch niet.
Aangekomen haastten we ons naar het voetbal veld of zeg maar eerder pleintje want gras vond je niet op dit veldje. We hadden de mannen er de dag voordien goed zot gemaakt en dus waren ze mega actief en wouden ze zeker niet verliezen. Ondanks dat het al 5 uur was, was het nog steeds 25 graden wat voor ons echt nog veel te warm was. Al snel stond de stand op 1- 4 voor de thuisploeg. We moeten het op iets steken, het zal wel de warmte geweest zijn. Nadat we wat geacclimatiseerd waren en we wat op elkaar waren ingespeeld, begon het toch te vlotten. Al snel stonden we terug gelijk. En met het motto ‘erop en der over’ wonnen we uiteindelijk met 10-5 tot groot jolijt van de toeschouwers. Ze konden eigenlijk allemaal zeer goed voetballen, enkel tactiek en samenspel kenden ze niet en dat had hen de overwinning gekost. Maar we zullen zien na 3 maanden training door top coach Bob. Als hij ze tactiek en samenspel kan aanleren, zijn ze niet te verslaan. De rest van de avond zijn we wat bekomen van al de inspanningen.